Hamilelik Hikayelerim-1

Geçenlerde, Ela'nın huysuzluk krizleri beni yıldırmış, salonda 1 dakikalığına öylesine uzanmış yatıyordum. Şimdi gelip yine ağlayacak mı diye tırsarak yatıyorken, gözüme karşımda duran raftaki bir cd takıldı. Ela'nın 34 haftalık ultrason cd'si. Hemen yumuşadım, omuzlarımdaki ağrı birden kuş olup uçuverdi. Aldım elime cd'yi gözlerim doldu. Ela'ya hamile olduğumu anladığım gün geldi aklıma. İyice sulu göz oldum ben canım...
Hikayemiz şöyle:
2006 Haziran ayında hava çok sıcaktı. Ben de her zamaki gibi sabah 09.00 akşam 19.00 yoğun iş temposunda koşturuyordum. Akmerkez'de 15. katta bir kitabevinin ofisini yapıyorduk. Şantiyeye her gün gidip geliyordum. O kadar yukarı çıktığım için midem bulanıyor ve tansiyonum düşüyordu.
Yine sıcak bir gün ve benim günüm geçeli 5 gün oluyordu. Bir yandan "hamile miyim" diye düşünüyorum, bir yandan "yok canım daha neler" diyordum. Ozalit çektirdiğim yerin hemen yan tarafında özel bir poliklinik var, oraya girip kan tahlili yaptırdım. Sonucu "arayıp söylerim" dedi hemşire.
Eve gittim, tesadüf ablam o sırada İstanbul'da. "Gel" dedim "gel beraber bekleyelim". O da şaşırdı, eşim dahil kimse beklemiyor hamileliğimi. Saat 20.00 oldu haber yok. Ben aradım, hemşire çıkmış, "orada benim raporumu okuyacak bir doktor yok mu" diyorum. Ellerinde raporum var ama anlayacak kimse yok. Heyecan dorukta.
Neyse bir doktor geldi ve bana telefonda "evet hanımefendi tahlil sonucunuz pozitif" dedi. "Ne demek yani pozitif" dedim. "Yani büyük bir olasılıkla hamilesiniz" dedi. Telefonu kapattığımda herkes bana garip garip bakıyordu.
Artık doktora anlamsız soru sorduğum için mi, hamile olduğumu bu şekilde öğrendiğim için mi, şok oldukları için mi bilmem...
1-2 saniye sonra herkes birbirine sarılmaya başladı. Eşimin gözünde damlalar, ben şaşkın ve çoook mutlu...
Çocukluğumdan beri "anne" olmayı bekliyordum işte o gün bu gündü.
Meğer o, mide bulantıları, tansiyon düşüklükleri hormonlardanmış.
Haziran ayının 6'sında kapkaç saldırısına uğradığım zaman hastanedeki doktor röntgen çekelim dediğinde, içimdeki ses doğruyu söylemiş. Çektirmemiştim... meğer yere düşüp metrelerce takla attığım zaman da Ela'cık benimleymiş :)