Merhaba...!

Biraz ara verdim, herkese merhaba ve iyi ramazanlar.
İstanbul'un sıcaklığı, nemin tavan yapmasının ve nefes alamayışımız dışında herşey gayet iyi.
Google sorunları devam ediyor, benim sitem bazı bilgisayarlarda gözükmüyor olsa da; ben yine paylaşımlarıma devam ediyorum.
Biraz kafa iznine çıkmıştım, öyle tatile gitmişliğim falan yok.
Ela, büyüdü, uzadı, zayıfladı. Geçenlerde enfeksiyon kapıp ateşlenince hiç bir şey yiyemedi. E bir de sıcak üstüne tuz biber. Hiç zorlamadım, aç kalmasın diye hafif bir şeyler o kadar.
Okulu haftada iki kez havuza götürüyor olsa da, az çocuk kaldığı için morali bozuk.
Eee ne yapalım biz o kadar şanslı değiliz. Anneannenin yanında olsaydık, biz de yaz tatilinde okula vermezdik Ela'yı, doya doya tatil yapardı.
Eylül ayı boyunca tatil yaptırmayı düşünüyoruz.
Çalışan anneyle, daha yeni boyun fıtığı olmuş baba olarak bunu nasıl başaracağız hala bilmiyorum. Ama çevre yardımlarıyla başarabilirmişiz gibi duruyor. Yavrucak hiç olmazsa yılda bir ay tatil yapsın :)
Bayramı ve bizim bir haftalık Antalya tatilini saymazsak sadece 9 gün bir yerlere bırakmamız gerekiyor Ela'yı.
Yaşayıp göreceğiz.
Öğretmeni Eylül'de evleneceği için bir ay kadar önce "ben tatile gidiyorum" diyerek okuldan ayrıldı. O zamandan  bu zamana öğrencilere -klasik, "çocuk bu unutur"- mantığıyla davrandılar ve doğru açıklamayı yapmadılar. Artık günde 5 kez "Burçak öğretmenim ne zaman gelecek", "belki bugün gelmiştir" diye söylenince; okul müdüründen rica ettim gerçeği söyleyin diye.
Öğretmenini telefonla arayıp "çok özlediğini, düğününde elbisesini tutmak istediğini" söyledi. Öğretmeni de "yarın gelip sizinle oynayacağım" demez mi! 10 gün oldu ne gelen vaaaarrr ne giden!
Diğer çocukları bilmem ama benim kızım, ilk öğretmenini bir ayda unutacak kadar duygusuz değil !
O da, sevdiğimiz insanlardan bazen böyle ayrılmamız gerektiğini yaşayarak öğrenecek...