Kızım 18. ayından itibaren (kuzeninden görerek) konuşmaya başladıktan sonra yeni her kelimeye kulaklarını açık tuttu. Hepsini söylemeyi ve kendini geliştirmeyi hızlandırdı.
Özellikle 21. ayından itibaren hızla gelişmeye başladı. Bu gelişim hem konuşmasında, hem sosyalliğinde hem de motor gelişiminde oldu.
Şu anda 24 aylık ve "tabiki anneciğim, teşekkür ederim, gerçekten zıpladım" demeye, koltuk minderlerinden zıplayıp, takla atmaya ve benim evi temizlerken yaptığım herşeyi yapmaya başladı.
Dr. Benjamin Spock'un "Çocuk Bakımı ve Eğitimi" kitabını okurken iki yaşındaki çocuğa nasıl davranmalıyız? ile ilgili çok güzel konulardan bahsettiğini gördüm.
İki yaşına çocuğu olan tüm ebeveynlere bu yazıyı okumalarını öneriyorum:
İki yaşındaki çocuk taklit ederek öğrenir.
Evde annesinin peşinden ayrılmaz, o süpürgeyi eline alırsa çocuk da süpürmek ister; toz alır annesi diş fırçaladığında çocuk da fırçaya sarılıp aynı şeyi yapmaya çalışır. Bütün bu işleri gayet ciddiyetle yapar.
Çocuk artık dev adımlarla gelişmeye başlamıştır. Taklit yeteneği sayedinde kısa zamanda çok şey öğreniz ve becerisini arttırır.
İki yaşındaki çocuk kendisini anne babasınıa çok bağımlı hisseder.
O yaşta artık güvenliğinin nereden geldiğini anlamıştır.
Anneler de daha bu ziyade bu dönemde sokağa çıktıkları zaman çocuklarının eekleri sıkı sıkı byapışmasından şikayet ederler.
Yine bu dönemde çocuk durmadan sızlanmayı adet eder ki bu da bağımlılığın başka bir belirtisidir.
Akşamları yatağından çıkar ve anne babasının oturduğu odaya gelir, ya da onları çağırır.
Çocuğu o yaşta yuvaya gönderirseniz, belki yuva kendisini annesi tarafından terk edilmiş gibi hissedecektir.
Ev halkından biri hatta evde devamlı çalışan hizmetçi kadın bir kaç gün için bir yerlere gidince, ya da aile ev değiştirince çocuk altüst olur.
Bu bakımdan evden eve taşınacağınızda ya da evde önemli başka bir değişiklik yapacağınız zaman, çocuğun durumuna özel bir dikkat gösterin.
Çocukları iki yaşına doğru toplumcul olmaya teşvik edin. İki yaşındaki bütün çocuklar, birbirleriyle oynamadıkları zaman bile hiç değilse yan yana oynamak isterler ve bir yandan da birbirlerinin ne yaptıklarını gözden kaçırmazlar.
Çocuğu bu dönemde mümkünse her gün, değilse haftada bir kaç defa akranlarının oynadıkları yerlere götürmek doğru olur.
Gelecek konumuz iki yaşındaki çocuklarda "Gereksiz Korkular" olacak...
2 yorum:
18 aylıkken oğlum tamamen konuşmayı sökmüştü...üstelik telafuzu da çok düzgündü..benim onunla devamlı konuşmama bağlıyoruz biz bunu..
tam bir ayna desek yeri.... kendizi onda görmemeniz içten bile değil.. uzaktan, onları oyun oynarken yada bebekleri ile konuşurken dinleyenleriniz vardır mutlaka... siz ona nasıl davranıyor , neyi öğrtemye çalışıyorsanız oda bebeğine onları anlatıpp yapmasını bekliyor :)) .. hatta bazen yanlış uygulmalarımızı bile bu sayede farkedebiliyoruzz.. onun oyuncağına karşı vermiş olduğu abzürt tepkii bizden öğrendikleirndendir deyip aa ben burda hata yapmışım bile diyebilyoruzz.. onlar birer canavarrr ve inanılmazz bii zekaaaa örnekleri... herkese sevgilerr
Yorum Gönder