Çocuğu olmayan bile eğer 2-3 yaş civarı çocukla karşılaşmışsa "neden" sorularına maruz kalmıştır.
Kızım Ela'nın "neden" soruları 3 aydır mevcut. Çoğalarak devam ediyor.
Örneğin, karınca gördüğünde;
"Nereye gidiyor" diye soruyor.
"Evine gidiyor" diyorum.
"Neden anne"
"Acıkmış, yemek yemek için evine gidiyor"
"Neden anne"
Bir kez daha tekrar ediyorum, tekrar soruyor, tekrar ediyorum tekrar soruyor...
Çocuğu kaç yaşında olursa olsun dikkate almak, aldığımızı da ona hissettirmek gerekir.
Her "neden" sorusuna (ne kadar fazla olursa olsun) mantıklı cevap vermek, "öfff yeter" diyerek kırıcı olmamak gerekir.
O zaman çocuk da öğrenmek, bilmek, araştırmak isteyecektir.
Zaten bu bir süre devam edecek, yerini başka şeylere bırakacak bir çocuk davranışıdır.
Çocuk yetiştirmek sabır işidir.
Çocuk yetiştirmek kolay değildir.
Her geçen gün de karmaşıklaşır.
Ama her geçen günün sonunda iyi ki onunlayım dersiniz.
Anne adaylarına duyurulur:)
0 yorum:
Yorum Gönder