10 Kasım'da ailece soğuk algınlığından kırıldığımız için yazı yazamasam da kalbim Ankara'da kaldı.
Saat 9.05'de sireni duyduğumda gözlerimi kapattım ve Ankara'da Anıtkabir'de hayal ettim kendimi. Keşke kızımla Anıtkabir'de olabilseydik ve O da o muhteşem kalabalığı görebilseydi.
Atatürk'ün yıllar önce kurduğu devrimlerden birini çekmeye çalıştıklarında ne hale geldiğimizi hepimiz yaşıyarak biliyoruz.
Bu gün Bekir Coşkun'un yazısını okumanızı tavsiye ediyorum.
Bence de biz Atatürk'süz "biz" olamıyoruz.
0 yorum:
Yorum Gönder