2. Çocuğa Ne Dersiniz?

Birinci çocuğu 33 yaşında doğurmuş bir anne olarak ben ikinci çocuğa hiç sıcak bakmıyorum.
Aslında çocuk 20'li yaşlarda yapılmalıymış. O zaman uykusuzluk da, yorgunluk da bu kadar etkilemez daha sabırlı olurduk herhalde.
Bir yandan Ela'nın kardeşinin olmaması, ilerde yalnız kalması beni düşündürmüyor değil.
Bir de Ela 18'inde "ben yurt dışında okuyacağım" deyip basıp gidince ben ne yapacağım! diye düşünüyorum.
İnsanlar kendileri için mi çocuk sahibi oluyorlar?
Ya da birinci çocukları için ikinciyi mi yapıyorlar?
Peki ikinci kez anne olursam Ela bundan nasıl etkilenecek?
Aslında uslu bir çocukken kardeşi olunca tümden değişen çocuklar tanıyorum ben.
Onunla da Ela kadar ilgilenebilecek miyiz?
Şimdi herşeyi ucu ucuna yetiştiriyorken hem maddi hem manevi anlamda ikinci çocuğa yetişebilecek miyiz?
Şu sıralarda bebek sevme özlemiyle, gördüğüm bebekleri bir bahane bulup gibip kokluyorum. Böylesi daha ucuza geliyor.
Sanırım, genel yargılar bu gibi konularda pek işe yaramıyor. İnsan sadece kendi hayatını ve ailesini düşünüp ona göre karar vermeli ve nasıl mutlu olacaksa öyle davranmalı.