Hamileliğim ilk 2 ay tansiyonum düşerek ve midem bulanarak geçti ama beni çok etkileyecek şeyler olmadı. Ben yine Cumartesi de dahil, sabah 09.00 akşam 19.00 mesaisiyle koşturuyor, sandalye tepelerinde fırına tepsi yerleştiriyor, tencere almak için üst dolaplara uzanıyordum. Böyle böyle 6 aylık olmuştu bebeğim. Ama ben hiç hissetmiyordum. Ne tekme ne hareket. Hep eşime dinletiyordum "bir kontrol etsene şunu" diye. O, 3. aydan itibaren şılap şulap birşeyler duyuyordu çünkü.
İşe otobüsle gidip gelirken de hiç kimse hamile olduğumu anlamıyor yer vermiyorlardı :( Bazen benden büyük hanımlar anlıyor onlar yer veriyordu, zaten devir de değişti ya..Erkekler bayan bayanlar erkek oldu...
Bir gece yattım uyumak için ama o kadar yorulmuşum ki, beyin yorgunluğu, uyuyamıyorum.
Her yer sessiz, çıt yok...
Karnımda birşey kıpırdadı, hatta sol taraftan kocaman bir nesne sağ tarafa attı kendini. Olllleeeeyyy
İşte bebeğimi hissettim...Dünyam değişti, başka bir boyuta geçtim, çok mutluyum...O günden sonra iletişimi hiç koparmadı, kendimi işte çok yorsam uyardı beni, "biraz sakin ol, dinlen" diye. Karnımı soğuk mermer tezgaha dayasam hemen tepki verdi, "üşüdüm" diye.
Bir de cinsiyetini öğrensem!...
Duvar – Marlen Haushofer
2 hafta önce
3 yorum:
hıh şimdi girdim annelerin günlüğüne :) şükür
ah o tekmeler tekrar hamile kalmaya değecek güzellikte... kısmet tabii
bende çok geç hissettim tekmeleri sonra bizdede kesilmedi.. hatta gece yattığımda babişkoyu itecek kadar oldu :)
Çok şeker, kız değil mi işte :) :)
aynen tekrar içimde bir canın büyüdüğünü hisstemek için neler veririm.:)
allah tekrar nasip eder inş.(herkese)
Yorum Gönder